9 mrt 2016

Trends in 2015 (3 – slot): in het water

Door Gert Verbeek
Kool A.D. - O.K.

De derde en laatste aflevering in de reeks hoezentrends in 2015 hebben we bewust bewaard tot na de winterstop. We ontdekten namelijk dat hoesontwerpen waarin water een prominente rol speelt ook in het nieuwe jaar populair zijn.

Laten we beginnen met de saaiste waterhoes van 2015. Kool A.D. uit San Francisco heeft de nietszeggende golfjes op zijn album O.K. interessanter proberen te maken door een paarse waas toe te voegen. Misschien had de hoes iets meer indruk gemaakt met schuimkoppen en woeste baren.

De wolken die opeen beginnen te stapelen aan de horizon op de hoes van Alexander Blu lijken geen gevaar te vormen voor zijn Inner Peace. Zonder de plaat gehoord te hebben weten we zeker dat de muziek net zo voortkabbelt als de getoonde zee. Over het gekozen lettertype doen we liever geen uitspraken. In tegenstelling tot Alexander Blu zien de vredige wateren op de hoezen van Eric Tingstad en de bands Moving Mountains en Prawn er niet uit alsof ze afkomstig zijn van een vakantiefoto.

Egaal blauw water is geschikt om er iets voor te plaatsen, zoals de stoel en de verdwaalde uil op de hoes van Punchline. Cage The Elephant koos voor het portret van een model. Haar blauwe ogen matchen mooi met de blauwe achtergrond. De hoes is misleidend voor wie onbekend is met het feit dat Cage The Elephant niet de artiestennaam is van een roodharige zangeres maar die van een Amerikaanse rockband. De gehurkte singer-songwriter Mac DeMarco staat op het punt om zijn Yamaha DX-7 op te offeren aan de golven. Dat weten we omdat we de natte videoclip hebben gezien bij het titelnummer van zijn album Another One. In het filmpje is de branding een speelterrein en een zonnig decor voor somber gestemde liedjes.

Slint - Spiderland (1991)

Mensen in het water zijn een geliefd uitgangspunt voor een hoes. Een klassieker in dit subgenre is de foto die muzikant Will Oldham bij een meertje nabij een verlaten steengroeve maakte van de band Slint uit Louisville, Kentucky. De foto prijkt op de hoes van het invloedrijke album Spiderland (1991). Op die foto speelt water een dubbelrol – het biedt de mogelijkheid tot zwemplezier, maar je kunt er ook in verdrinken. De muzikanten van Slint lachen terwijl ze het hoofd nauwelijks boven water kunnen houden.

We kunnen ons naast de hoes van Slint geen andere voor de geest halen waarop de positieve en negatieve eigenschappen van water tegelijkertijd zichtbaar zijn. Het is het een of het ander blijkt onder meer als we de bovenstaande hoezen van de Zweedse band Tiger Lou (linksonder) en het Poolse electropopduo The Dumplings naast elkaar leggen. De geportretteerde personen hebben een vergelijkbare positie in het zwembad maar waar de mensen in de zwart-witfoto zorgeloos relaxen beginnen de twee in de kleurenfoto het steeds benauwder te krijgen. De flauwe woordgrap in de titel van The Dumplings verdient overigens geen schoonheidsprijs.

Op de zwart-witfoto van Slint is goed te zien hoe mensen een contrast vormen met de weerspiegeling van de lucht in het water. Je ziet hetzelfde effect terug op de hoezen van The White Buffalo en Half Moon Run. De hoesontwerpers van de EP Howl van Night Riots en het album In Dream van Editors draaien het effect van het contrast tussen mens en water om met behulp van kunstlicht.

De waterhoezentrend zet zich voort in 2016. We zijn de afgelopen twee maanden al meerdere voorbeelden tegengekomen. Vier daarvan hebben we opgevist en onder aan deze pagina geplaatst. De bovenste twee hoezen zijn variaties op wat we in 2015 al hebben gezien. In plaats van torso’s zien we bij The Dunwells en Wintersleep ledematen uit het water steken. Het waterballet van Wintersleep keert ook terug in de videobeelden op de openingspagina van hun website.

De hoezen van Suede en Scorpions vormen in meerdere opzichten elkaars tegenpool: nacht versus dag, een neerwaarts beweging versus de suggestie van een naar boven gerichte beweging en onder water versus boven water. Het esthetische verschil is natuurlijk een kwestie van smaak. Onze voorkeur gaat uit naar de linker foto die is gemaakt door Lucy Ray. De blauwe zee op de hoes van Night Thoughts is een donker en dreigend abstract schilderij geworden. Het lijkt alsof de vrouw zinkt in Cathedra (1951) van Barnett Newman.